Ciemna i złowroga strona Rzymu: mała grupa koncertowa

Rozpocznij od odwiedzenia wspaniałego kościoła Matki Bożej Poczęcia Kapucynów. Twój przewodnik wprowadzi Cię do kościoła, odwiedzając arcydzieło Reni, malarza, który stworzył św. Michała Archanioła w 1635 roku.

Nie można pominąć wyrafinowanego i wyjątkowego obrazu stygmatyzacji św. Franciszka namalowanego przez Muziano w 1570 roku.

Kościół posiada wiele innych obrazów innych artystów, którzy przyczynili się do powstania historii sztuki, a twój przewodnik podkreśli najważniejsze elementy, aby podtrzymać zawieszenie tej cudownej wycieczki.

Zakończyliśmy tę część trasy, wkroczymy do muzeów mnichów kapucynów, w których znajdują się setki portretów mnichów kapucyńskich, którzy mieszkali w klasztorze.

Gdy atmosfera się ściemni, dotrzesz do krypty, w której tysiące kości dominują ściany, podłogi, sufity i wiele innych.

Krypta znajduje się tuż pod kościołem. Kardynał Antonio Barberini, który był członkiem zakonu kapucynów, w 1631 r. Nakazał ekshumacji szczątkom tysięcy kapucynów i przeniesieniu ich z klasztoru Via dei Lucchesi do krypty. Kości ustawiono wzdłuż ścian, a bracia zaczęli grzebać tutaj swoich zmarłych, a także ciała biednych Rzymian, których grób znajdował się pod posadzką obecnej kaplicy mszalnej. Tutaj kapucyni przychodzili modlić się i rozważać każdego wieczoru przed pójściem spać na noc.

Krypta, czyli ossuarium, zawiera obecnie pozostałości 4000 zakonników pochowanych w latach 1500-1870, podczas których kościół rzymskokatolicki zezwolił na pochówek w kościołach i pod kościołami. Podziemna krypta podzielona jest na pięć kapliczek, oświetlonych jedynie słabym naturalnym światłem, które wpada przez szczeliny i małymi lampami fluorescencyjnymi. Ściany krypty zdobią szczątki w wyszukany sposób, czyniąc z tej krypty makabryczne dzieło sztuki. Niektóre szkielety są nienaruszone i przykryte franciszkańskimi nawykami, ale w przeważającej części poszczególne kości są używane do tworzenia wyszukanych wzorów zdobniczych.

Krypta powstała w okresie bogatego i twórczego kultu ich zmarłych; wielcy mistrzowie duchowi medytowali i głosili z czaszką w dłoni.

Tablica w jednej z kaplic czyta w trzech językach: "Kim jesteście, kiedyś byliśmy, kim teraz jesteśmy, wy będziecie". To jest amemento mori .