Frankfurt jest powszechnie opisywany jako kolebka niemieckiej demokracji. W następstwie rewolucji francuskiej 1848 r., która wywołała liczne bunty w Federacji Niemieckiej, większość księstw niemieckich albo zrzekła się władzy, albo zaoferowała jej podział z wybranymi przedstawicielami ludu. Koordynujący organ centralny, „Nationalversammlung” (zgromadzenie narodowe), zebrał się w byłym kościele św. Pawła we Frankfurcie i udało mu się uchwalić wspólną konstytucję, zanim ruch stracił impet. Rok później większość książąt odzyskała władzę przy użyciu wojska i demokracja została wstrzymana aż do powstania Republiki Weimarskiej w 1918 r. Mimo to to Zgromadzenie Narodowe i jego konstytucja są uważane za kamienie węgielne demokratycznych Niemiec. „Paulskirche” jest pomnikiem tej wczesnej demokracji, rozkwitu i upadku z których jest ilustrowana podczas wycieczki z przewodnikiem.